Ostatni dzień jubileuszowego pielgrzymowania, choć w większości wypełniony był podróżą autokarem, nie był jednak ubogim w przeżycia. To czas podsumowań, wspomnień i planów, a długa droga temu sprzyjała.
Już dżdżysty poranek przypomniał nam o łasce dobrej pogody, jaką nam podarował Pan Bóg podczas pielgrzymki. A to tylko jeden z elementów tworzących atmosferę jedenastu minionych dni. Dlatego na modlitwie podziękowaliśmy Bogu za Jego czuwanie nad nami i za wszystkich, którzy się w jakikolwiek sposób o nas troszczyli.
W południe dotarliśmy do bazyliki Matki Bożej Pocieszycielku na przedmieściach Grazu. W tej pięknej barokowej świątyni sprawowaliśmy Eucharystię. Prowadzeni przez słowo Boże, podjęliśmy refleksję nad misją każdego z nas. Jeśli Bóg zwołał nas na tę pielgrzymkę i dał różne poruszenia duchowe, to po to, by mieć w naszych osobach swych współpracowników w niesieniu nadziei światu. Co więc zaniesiemy z tego „pielgrzymiego tortu” naszym domownikom, znajomym, pracującym z nami, czy przygodnie spotkanym? Na zakończenie mszy poświęcone zostały nabyte we Włoszech dewocjonalia, które jako dawane pamiątki, mogą stanowić punkt wyjścia do dania świadectwa.
Ze wzniesienia Purberg przejechaliśmy na spacer po tutejszej starówce. Pięknie zachowana, stanowi świadectwo zamożności i tożsamości tego regionu. Wizyta w katedrze, mauzoleum cesarskim, uniwersytecie, czy siedzibie lokalnego parlamentu oraz na rynku potwierdziły to. Niestety przelotny deszcz zniechęcił część grupy do tego wędrowania. A ono zawiodło nas na Wzgórze Zamkowe, z którego ujrzeliśmy panoramę Grazu. Potem jeszcze tylko coś na ząb i w drogę do Polski, z przerwą na obiadokolację w Czechach. Spojrzenie na miasto z góry mogło zainspirować do podobnego w istocie spojrzenia na minione jedenaście dni pielgrzymowania. I zapewne ostatnie godziny spędzone w autokarze, przeplatane modlitwą, mogły temu służyć.
Patrząc na cały ten czas, dziękujemy Bogu za wszystko, czym nas ubogacił i prosimy o światło, jak służyć tym darem. Za wszelkie dobro: Chwała Panu!
