„Ludzie starsi pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń.” – św. Jan Paweł II „List do moich braci i sióstr – ludzi w podeszłym wieku „
Październik ozdobiony piękną złotą polską jesienią jest przeżywany jako miesiąc seniora. Takiej atmosfery oczekują żyjący wśród nas ludzie starsi. Ich doświadczenia życiowe i obecny stan zdrowia często nie napawają optymizmem. Lecz bogactwo przeżyć skłania nas do postawy szacunku wobec nich i otoczenia pomocą. To przesłanie towarzyszy osobom, które powołały gorzkowski dom „Senior +” i podejmują w nim posługę. A owoce widać w panującej tu atmosferze. W duchu wdzięczności za trudy życia seniorów tu przebywających oraz z prośbą o dalsze Boże błogosławieństwo dla nich i całego dzieła w czwartek 8.10 sprawowaliśmy na tutejszej świetlicy Eucharystię. Ogarnialiśmy tą modlitwą wszystkich seniorów naszej parafii.
Zadbajmy o piękną jesień życia seniorów w naszych rodzinach. W tej trosce niech nam towarzyszy słowo św. Jana Pawła II: „Mimo ograniczeń mego wieku bardzo wysoko cenię sobie życie i umiem się nim cieszyć. Dziękuję za to Bogu! Pięknie jest służyć aż do końca sprawie Królestwa Bożego. Zarazem jednak głębokim pokojem napełnia mnie myśl o chwili, w której Bóg wezwie mnie do siebie — z życia do życia! Dlatego wypowiadam często — i bez najmniejszego odcienia smutku — modlitwę, którą kapłan odmawia po liturgii eucharystycznej: In hora mortis meae voca me, et iube me venire ad te — w godzinie śmierci wezwij mnie i każ mi przyjść do Siebie. Jest to modlitwa chrześcijańskiej nadziei, która w niczym nie umniejsza radości obecnej chwili, a przyszłość zawierza opiece Bożej dobroci.”
