Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała –
Dlatego uwielbiam tę Miłość,
Gdziekolwiek by przebywała.
/Św. Jan Paweł II/
Wieczorna liturgia Wigilii Paschalnej to uobecnienie zwycięstwa życia, które ofiarowuje nam Bóg. Nawiązuje ona do Paschy Izraelitów, Zmartwychwstania Pańskiego i naszego Chrztu. Przejście ze śmierci do życia, jakie w nich się dokonało, powinniśmy kontynuować w każdym wyborze. Ta najświętsza noc przez liturgię światła, słowa, chrzcielną i ofiary prowadzi nas do zjednoczenia z Jezusem Chrystusem i ogłoszenia Jego zwycięstwa nad szatanem, grzechem i śmiercią, dlatego kończy ją procesja rezurekcyjna, będąca tego wyrazem.
O tym przypomniało nam słowo Boże i homilia. Miłość Boża jest stała i wciąż świeża. Dlatego On się nie zniechęca, ale wciąż nas poszukuje i pragnie włączyć w plan zbawienia. Nasza miłość jest zmienna jak sinusoida, a dzięki współpracy z łaską może stać się stałą na wzór tej Bożej. Takie wyrwanie ze zmienności jest procesem powstawania z martwych. To w komunii z Bogiem jest życie. Znakiem tego jest zmartwychwstały Chrystus. Jednocząc się z Nim, też stajemy się znakiem dla świata. To zjednoczenie nas ze Zbawicielem widać, gdy:
– idziemy w niedzielę mszę świętą,
– przystępujemy do Komunii świętej na każdej Eucharystii,
– nasze uczynki potwierdzają miłość, którą przyjęliśmy.
Kto z Jezusem umiera dla grzechu, z Nim też powstaje do nowego życia.
