„Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia” (J 8,12).
Ta Jezusowa deklaracja wzywa do refleksji i naśladowania Jego życia. Z niej to zrodziło się nie tylko nabożeństwo Drogi krzyżowej, ale również całkiem nowe Drogi światła, które powstało we Włoszech w 1988 roku. Odprawia się je w okresie wielkanocnym. Dodatkową inspiracją do niego były freski z katakumb św. Kaliksta w Rzymie przedstawiające zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, który przechodzi z ciemności do światła (stąd nazwa Droga Światła). Rozważając 14 stacji pochylamy się nad nowym życiem, które Chrystus Zmartwychwstały objawia w spotkaniach z uczniami, a przez to uczymy się przeżywania tajemnic paschalnych.
W latach 90. nabożeństwo było stopniowo rozpowszechniane na całe Włochy. Droga Światła została umieszczona w oficjalnym modlitewniku na Wielki Jubileusz Roku 2000. W 2002 roku została oficjalnie zatwierdzona przez rzymską Kongregację ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. Od tamtego czasu w wielu parafiach na świecie wprowadzono jej odprawianie.
Dobrze jeśli to nabożeństwo jest odprawiane po zapadnięciu zmroku, aby podkreślić symbolikę światła. Jeśli to możliwe, droga światła powinna mieć formę procesji. Wówczas na jej czele jest niesiony paschał, krzyż z czerwoną stułą. Wierni niosą zapalone świece, a przy każdej stacji powtarza się wezwanie:
-
K.: Kłaniamy Ci się, Zmartwychwstały Chryste, i błogosławimy Ciebie.
-
W.: Że przez śmierć i zmartwychwstanie swoje dałeś życie światu.